Plots zat het kleine sprinkhaantje voor m’n neus, volgens mij is het de struiksprinkhaan- Leptophyes punctatissima– zo te zien een mannetje, slechts 10 tot 13 millimeter groot. Deze sprinkhaan is te vinden in de lagere begroeiing. Hij laat van zich horen tussen zeven uur ’s avonds en tot drie uur in de nacht, echter zijn geluid is ultrasoon en is voor het menselijk oor niet te horen. De sprinkhaan leeft als volwassen dier op de berk – eik en in de bramen, ze kunnen niet vliegen. De nimfen vervellen zes maal en eenmaal volwassen leven zij slechts nog maar een maand.
Aan de onderkant van een vijgenblad trof ik dit aan, geen idee of het te maken heeft met het vervellen van een sprinkhaan/nimf.