Er bestaat slechts één slim bolletje en dat is het bolletje van het sneeuwklokje, de Galanthus nivalis, die behoort tot de Geofyten, een levensvorm met winterknoppen onder de grond. Door de contractiële werking van de wortels (de bovenste delen van de wortels trekken samen) zorgt het bolletje er zelf voor dat het altijd aarde boven zijn bolletje heeft. Het sneeuwklokje komt van oorsprong uit Zuid en Midden-Europa. De teelt gebeurt in loofbossen en op Texel in speciale sneeuwklokjesbossen. Het bolletje gedijt erg goed onder beuk en kastanje bomen, men vermoedt door de bodemschimmel – (mycorrhiza)- die tussen boomwortels leeft. Het bolletje bevat de giftige sof – alkaloïden.
Het sneeuwklokje is het eerste bloemetje dat het voorjaar aankondigt. De bloem zelf is kleurloos, het lijkt wit, maar een fijn geknepen bloemblad blijkt glashelder te zijn nadat de luchtbelletjes tussen de bladcellen weggeperst zijn. Het is deze lucht, die het invallende licht in alle richtingen weerkaatst, waardoor de mens het als wit waarneemt.
Sneeuwklokjes vallen onder de stinsenplanten, van oorsprong bestonden er 19 soorten snowdrops (klinkt zo leuk), nu bestaan er wel 150 soorten cultivars. Het vermeerderen en kruisen gebeurd door de liefhebbers van de Galanthus soorten.
Galanthofielen, dit zijn plantenliefhebbers van het sneeuwklokje – hebben meer dan gebruikelijke belangstelling voor het sneeuwklokje. Zij kunnen door onder de rokken van het sneeuwklokje te kijken een twintigtal sneeuwklokjes onderscheiden. Er zijn zelfs speciale sneeuwklokjesdagen.
Ik heb geen idee of sneeuwklokjesvelden nog bestaan op Texel, voor nieuwsgierigen, er is een Bed & Breakfast adres dat ik van harte kan aanbevelen: Website – www.klif1.nl
bronnen. wiklipedia
Categorie- drachtplant van de maand uit :http://www.jaarvandebij.nl/Drachtplant-van-de-maand/februari-sneeuwklokje-zonder-sneeuw.html
Er zijn wel 20 soorten sneeuwklokjes in de wereld met daarnaast nog een hele hoop variëteiten. Voor de bijen zijn de twee meest voorkomende soorten in Nederland van belang. Het gaat om de Galanthus nivalis, die inheems is in Nederland, en de G. elwesii.
Sneeuwklokjes vermeerderen zich door de uitbreiding van hun bolletjes. Zo kunnen hele plakkaten ontstaan. Het is raadzaam deze plakkaten regelmatig uit elkaar te halen en opnieuw in te planten. Sneeuwklokjes poot men zo mogelijk in augustus of september. De bolletjes hoeven slechts enkele centimeters onder het oppervlak gepoot te worden. Plant men ze op een afstand van 10 cm dan zal binnen enige jaren de afstand tussen twee bolletjes zijn overbrugd. Jonge bolletjes zullen pas na enige jaren bloemen krijgen.
Sneeuwklokjes kunnen zich ook door zaad vermeerderen. Maar omdat ze zo vroeg bloeien kunnen ze niet door bijen bestoven worden en zullen ze dus geen zaad vormen. Als echter de winters in ons land zachter worden en de honingbijen ook al in de winter uitvliegen kunnen we verwachten dat de sneeuwklokjes zaad gaan vormen en zich ook door middel van zaad gaan vermenigvuldigen. Bij een temperatuur van ongeveer 10° zullen de bijen stuifmeel en nectar gaan halen op de sneeuwklokjes als deze dichtbij de bijenstal worden geplaatst.
Sneeuwklokjes doen het heel mooi tussen het gras en ook langs de randen van bosschages doen ze het erg goed. In uw tuin kunt u ze planten onder heggen en struiken. U hebt dan in de winter al bloemen in de tuin. Voor de prijs hoeft u het niet te doen omdat de twee genoemde soorten redelijk goedkoop in aanschaf zijn. De snelle vermeerdering zorgt ervoor dat u de rest van uw leven ging sneeuwklokjes meer hoeft te kopen. En nu maar hopen dat zo voor “sneeuwklokjes ” geen andere naam hoeven te verzinnen omdat het verschijnsel “sneeuw “in Nederland niet meer voor zal komen.