Sinds een paar jaar zitten er veel Nijlganzen in het weiland, vosgans worden zij ook wel genoemd. Het beestje is een vrolijke noot tussen alle waterhoentjes. Vroeger beschouwden de Egyptenaren de Nijlgans als een heilig dier en gebruikten deze voor afbeeldingen in de kunst. De eend leefde oorspronkelijk in het stroomgebied van de Nijl. In de 18e eeuw werd de eend als siervogel in Europa ingevoerd, echter wel in gevangenschap. De ontsnapte exemplaren bleven na 1967 in Nederland hangen, inmiddels zijn er nu ongeveer 5000 stuks.
De Nijlgans is een gansachtige eend, verwant aan de bergeend, zij leven voornamelijk op het land maar kunnen ook goed zwemmen. Agressiviteit is het handelsmerk van de nijlgans.
De broedperiode begint in januari en piekt in april. Zij pikken de nesten, hoog in de bomen van andere vogels in bv. van kraaien. De pullen laten zich gewoon, als de tijd daar voor rijp is, uit het nest vallen en houden daar geen schade aan over. Het territorium gedrag is zo agressief van de nijlganzen dat ze de pullen ( kuikens ) van andere eendachtige doden door met hun snavel net zo lang op de pul in hakken totdat het beestje verdrinkt.
De nijlganzen in de grote, hoge bomen bij het KNMI.
Bronnen – Wikipedia
Website : www.2metdenatuur.nl/nijlgans.htm
Wouter Klootwijk -een plaag in dunne plakjes
website : http://www.foodlog.nl/artikel/een_plaag_in_dunne_plakjes/
Een grappig verhaal van Wouter over de nijlganzen:
Ik ben voorstander van het opeten van plagen (Japanse oesters uit de Waddenzee en de Oosterschelde, eet ze op voor het te laat is, ze woekeren maar door!). Ganzen eten voor het goede doel.
Met de lever van de hondsbrutale ganzen weet ik wel raad, het niet zo foie gras. Maar de rest? Vandaag kreeg ik een tip van een visser die ik graag doorgeef.
De borststukken los snijden, even in de vriezer en dan haaks op de draad heel dun snijden. De oude uitvinding van Harry’s Bar in Venetie. Maar daar deden ze het met braaf rund. Carpaggio. Een plaag in dunne plakjes smaakt me beter.