Elk jaar kan ik weer genieten van het gezellige paarse bloeiende bolletje van de bieslook en elke keer vind ik het zonde om verse stengels ervan af te knippen. In het verleden heb ik plantjes vaak gescheurd en dat geeft vele voordelen, er zijn plekken in de tuin die heel goed of heel slecht zijn voor de bieslook, die je van tevoren niet kunt weten. Ik heb nu altijd bieslook. Het Allium schoenoprasum, bieslook en ook wel pijpgras genoemd, werd 300 jaar v. C. door de Chinezen al gebruikt en in cultuur gebracht. In oude kruidenboeken staat vermeld dat het ’te veel genuttigd slapeloosheid en troebele ogen veroorzaakt’. Het kruid bevordert eetlust en spijsvertering en werkt vochtafdrijvend.
Ze hebben een zachte uiensmaak en naast vitamine A en B een hoog gehalte aan vitamine C. Door tijdens de bloeiperiode de bloemetjes te laten zitten, verliest het kruid een deel van z’n kracht.
In de volksgeneeskunde wordt het kruid traditioneel gebruikt vanwege zijn vermeende bevorderende werking op eetlust en spijsvertering evenals vanwege zijn vermeende vochtafdrijvende werking. Van de bieslook gebruikt men bij voedselbereiding vooral de jonge dunne stengels.
De bloemloze stelen van de bieslook zijn allemaal geschikt voor de oogst. Wil je veel oogsten, dan de bloemen eruit knippen. De te kweken bieslook geeft dan ook langer jonge stengels.
Je gebruikt de hele spriet van de bieslook. De bloemen zijn ook eetbaar. Voeg bieslook op het laatste moment toe aan gerechten. Als je het meekookt, gaat een groot deel van de smaak verloren.
Het is goed om regelmatig de bladstengeltjes af te knippen, de plant groeit steeds weer aan. Zaaien kan rond eind maart en eind augustus, maar scheuren is eenvoudiger: graaf de plant uit, deel de kluit in tweeën en plant deze opnieuw. Dit kan men het beste doen in de lente. Bieslook kan na vier jaar het best op een andere plaats worden gezet.
Bieslook wordt bezocht door bijen.
Vermeerderen door scheuren