Digitalis is een plant uit de helmkruidfamilie en is tweejarig. Hij wordt ongeveer 50 tot 200 cm groot, dit jaar zijn er maar weinig digitalissen in mijn tuin.
De bloemen zijn trechtervormig en staan in grote trossen langs de bloemstengel.
De bloei gebeurt van onder naar boven verlopend langs de stengel. Een bloempje is 4 tot 5 cm lang .
Digitalis groeit het best in de halfschaduw op humusrijke, goed waterdoorlatende grond. Maar let op: digitalis is giftig, dus gevaarlijk. De ‘giftige’ stof is digitaline en wordt onder andere gebruikt om de hartspier te beïnvloeden.Wees voorzichtig met het verplanten van Digitalis als u een open wond aan handen of armen hebt. Het ‘gif’ van Digitalis is niet dodelijk, maar kan tot hartritmestoornissen leiden. Digitalis betekent vinger, _ De naam is gegeven omdat de bloem om de menselijke vinger past.
De bloei is van mei tot oktober. Hommels en bijen komen graag naar deze bloemen op zoek naar nectar en verdwijnen er dan helemaal in. Aan een enkele plant kunnen meer dan negentig bloemen komen, waar weer duizenden zaadjes uit voortkomen. Nadat de bloem bestoven is ontstaat een zaaddoos, met daarin de kleine bruine zaadjes. Als deze zaaddoos rijp is geworden gaat die vanzelf open en komen de zaadjes vrij; waaruit weer vele nieuwe planten kunnen ontstaan. De plant sterft hierna af. Binnen die twee jaar, in de winter, behoudt de plant zijn groene blad en is winterhard tot -25 graden.
Heksenkruid
Vingerhoedskruid is van oudsher ook onder andere namen bekend (geweest), zoals Pijpenkop, Poppenschoentje, Judasbeurs en Slangenbloem. Voor de eerste twee namen is de vorm van de bloem de inspiratie geweest, net als de voor de huidige naam. In een meer toverachtige associatie worden de bloemen wel als kaboutermuts of elfenschoentje gezien.
Vingerhoedskruid wordt ook als één van de heksenkruiden beschouwd. Dit zijn planten die volgens verhalen werden gebruikt omdat ze zekere stoffen bevatten die een zeer sterke werking kunnen hebben zoals hallucinogeen, verdovend, geneeskrachtig of rustgevend. Heksen en kruidengenezers die met kruiden werkten wisten de eigenschappen van deze planten of delen daarvan vroeger al te benutten. Heksenkruiden zijn niet zelden heel giftige planten en Vingerhoedskruid is daarop geen uitzondering.